Anna Terruwe opende in september 1945 een praktijk als zenuwarts in Nijmegen. Zij kwam in conflict met kerkelijke gezagsdragers over de morele verantwoordelijkheid van katholieken met psychische problemen. Daarna maakte zij naam als grondlegger van de bevestigingsleer, die draait om het versterken van elkaars eigenwaarde door waarachtige wederzijdse aandacht. Op basis van bronnen die Terruwe buiten haar archief hield, belicht Marit Monteiro Terruwes relatie met leermeester en mentor Willem Duynstee. Hij deed uitvoerig verslag van ‘mededelingen’ die zij van Jezus dacht te krijgen. Monteiro laat zien hoe functioneel ze waren voor Terruwes professionele ambities en positionering als katholiek psychiater in een seculariserende samenleving.