De uitvoeringsorganisatie van de sociale zekerheid en het arbeidsmarktbeleid is de laatste decennia vaak gewijzigd. Nu eens was er sprake van een grotere rol van de sociale partners, dan weer van marktwerking en privatisering en dan weer trok de overheid de verantwoordelijkheid naar zich toe. In dit boek onderzoekende auteurs hoe deze hervormingen tot stand zijn gekomen en welke politieke en maatschappelijke visies daaraan ten grondslag lagen. Daarbij combineren zij drie wetenschappelijke perspectieven op veranderingen in maatschappelijke sectoren. In het ideeënperspectief zijn beleidswijzigingen de uitkomst van een strijd tussen confl icterende ideeën. In het institutionele perspectief ligt de nadruk op diepgewortelde waarden en tradities, die ingrijpende veranderingen lange tijd in de weg kunnen staan. In het chaosperspectief komen radicale veranderingen alleen tot stand als gebruik kan worden gemaakt van vaak onverwachte windows of opportunity. De auteurs concluderen dat veel hervormingen meer een afscheid van het verleden waren dan een heldere keuze voor een nieuw model. Als gevolg hiervan leverden de hervormingen vaak niet op wat er tevoren van werd verwacht, wat weer aanleiding gaf tot nieuwe hervormingen. Op deze wijze zijn politici en beleidsmakers steeds meer vastgelopen in een hervormingsmoeras dat zij zelf hebben gecreëerd.