Al sinds onze babytijd hebben wij, mensen, een grote perceptuele gevoeligheid voor zowel de melodische, ritmische als dynamische aspecten van spraak en muziek. Het gaat, voor zover we nu weten, om een uniek menselijke aanleg voor het waarnemen, interpreteren en waarderen van muziek, nog voordat er een woord gesproken, of zelfs maar bedacht is. Het is het preverbale en preletter stadium waar het muzikale luisteren vol van is. Muziek speelt op een intrigerende manier met ons gehoor, ons geheugen, onze emoties en onze verwachtingen. Als luisteraar zijn we ons er vaak niet van bewust, maar we spelen een actieve rol bij wat muziek spannend, troostend of opwindend maakt, omdat luisteren zich niet afspeelt in de buitenwereld van de klinkende muziek, maar in de stille binnenwereld van ons hoofd en onze hersenen.